Όσο υπάρχουν άνθρωποι...

Τι; I will survive - Cake 

Άνθρωποι. 

Άνω· θρώσκω· ορώ. Άνθρωπος.

Παντού τριγύρω· να βλέπουν, να επιθυμούν, να λαχταρούν, να προσπαθούν, να παλεύουν, να πετυχαίνουν. Είναι άραγε ματαιοδοξία, αυτή η τάση για το "κάτι παραπάνω", ή μήπως λέγεται φύση; Ένστικτο; Πηγαία δύναμη;

Κόσμος γεμάτος -κάτι λιγότερο από αρκετά, κάτι πολύ παραπάνω από λίγο- από εκείνα τα περίεργα πλάσματα που επιθυμούν να γίνουν σοφοί, να γίνουν "έξυπνοι"· που επιθυμούν να ονειρευτούν και να φθάσουν στ' αστέρια· που επιθυμούν να αλλάξουν τον κόσμο -όσο πεζό κι αν μοιάζει πια. 

Περίεργα πλάσματα που έχουν ακόμη τη δύναμη να πιστεύουν, όχι σε Θεούς και Δαίμονες· όχι σε είδωλα, σε εθνοπατέρες, σε σύμβολα· όχι σε υπερφυσικές οντότητες και σε υπόγεια σκαθάρια· όχι σε ηγέτες, σε καθοδηγητές, σε μεσσίες.

Περίεργα πλάσματα που έχουν ακόμη τη δύναμη να πιστεύουν σε αυτό το "κάτι" που υπάρχει μέσα, μέσα τους, μέσα σου, μέσα μου· και σε αυτό το άλλο "κάτι" που ίσως λέγεται ιδέες· όχι μεγάλες, όχι σωτήριες, αλλά μικρές, μικρούτσικες. Ιδέες: τα περίεργα εκείνα πράγματα, τα άυλα, αλλά απτά. Ιδέες· πώς λέμε "αξιοπρέπεια", "αγάπη", "σεβασμός", "αυτάρκεια", "συνείδηση"; "Ηρεμία", "γαλήνη", "μέτρο", "ομορφιά".

Όλα τους τόσο μικρά, κι όμως τόσο μεγάλα. Όλα άυλα. Όλα δωρεάν. Όλα μέσα μας.

Περίεργα πλάσματα που βλέποντας τα αστέρια χαμογελούν. Περίεργα πλάσματα που δε πεθαίνουν πριν πατήσουν σ' ένα από αυτά τα μικροσκοπικά λαμπάκια του μακρινού σύμπαντος.

Πλάσματα με γρατζουνισμένα χέρια και πληγές στο κορμί· πλάσματα με άτρωτες ψυχές. 

Περίεργα πλάσματα που κοιτούν τον ήλιο και λένε θα επιβιώσουν, ό,τι κι αν γίνει θα επιβιώσουν.

Και στ' αλήθεια, όσο περίεργο κι αν σου μοιάζει, όσο μακρινό κι όσο ουτοπικό κι αν φαίνεται, δεν είναι· αυτά τα περίεργα πλάσματα, ξέρεις, υπάρχουν! Μπορεί να μη γνωρίζεις πολλούς τέτοιους· εγώ, στη σύντομη ζωή μου, έχω συναντήσει μερικούς. 

Υπάρχουν.

-Άνθρωποι λέγονται.

Ναι-ναι, άνθρωποι. Ίσως απλά, εμείς, οι "άλλοι" να έχουμε μπερδευτεί λιγάκι· ίσως, στα δικά μας μυαλά υπάρχει μία σύγχυση σχετικά· ίσως, έχουμε  χάσει κάπως την έννοια. Ίσως έχουμε χάσει κάπως την μπάλα...

Και ξέρεις, αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα περίεργα πλάσματα, τα καθόλου γνώριμα, τα καθόλου συνηθισμένα, είναι εκείνα που μονάχα πάντα επιβιώνουν.

Εμείς;