Οι τρελές ιδέες, εμείς και ο κόσμος.

Όχι άλλη σκέψη. Απόφαση. Πράξη. Μία τρελή πράξη εδώ και τώρα.

Αυτό το post πρέπει να το διαβάσεις ακούγοντας το απόλυτο cover:

Πριν μερικούς μήνες γνώρισα δύο ολωσδιόλου και αδιαπραγμάτευτα τρελούς τύπους, που είχαν αποφασίσει να κάνουν το γύρω του κόσμου σε 365 μέρες. 

Δεν πρόκειται για φαντασία, για sequel διηγήματος του Jules Verne, ούτε για -καθυστερημένο- πρωταπριλιάτικο αστείο. Αυτοί οι δύο τύποι, είχαν αποφασίσει να πραγματοποιήσουν την πιο φανταστική, την πιο ονειρική, την πιο απίστευτη ιδέα: να διασχίσουν κάθε εκατοστό αυτής της γης.

Το σχέδιο ήταν απλό: όλα θα ξεκινούσαν από την Γαλλία· και θα τελείωναν εκεί ακριβώς έναν χρόνο μετά. Με αποσκευές που θα συνοψίζονταν σε ένα και μόνο σακίδιο -μπλε του ενός, κόκκινο του άλλου- και budget που δεν θα ξεπερνούσε τα 5 ευρώ ημερησίως. Κανένα μεταφορικό μέσο, ούτε προγραμματισμένος τόπος διαμονής. Μονάχα ένας χάρτης και μία φωτογραφική μηχανή.

Στόχος τους να γνωρίσουν ανθρώπους και μέρη, να γνωρίσουν τους εαυτούς τους κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες, να χτίσουν δεσμούς και αναμνήσεις· να δουν, να γευτούν, να ζήσουν.

Πόσοι είναι οι άνθρωποι που, έστω και για μία τόση δα στιγμή στη ζωή τους, θέλησαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο; Πόσοι είναι εκείνοι που ονειρεύτηκαν κάτι τρελό, κάτι που όλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο; Πόσοι είναι εκείνοι που κυνήγησαν ένα ουράνιο τόξο; Πόσοι θέλησαν να βγουν από τη βολή τους, να ρισκάρουν την τάξη και την ασφάλεια για κάτι που ίσως να 'ναι πασπαλισμένο με χρυσόσκονη; Πόσοι θυσίασαν τον ρεαλισμό στο βωμό της μαγείας τους;

Οι τρελές ιδέες όχι απλώς υπάρχουν, αλλά έχουν την τάση να αναγεννιούνται από τις στάχτες τους την κατάλληλη στιγμή, τη στιγμή που τις έχουμε περισσότερο ανάγκη· ανάγκη για να μας πάρουν μακριά ή να μας δείξουν το δρόμο, να μας βοηθήσουν να ξεχάσουμε ή να μας θυμίσουν όσα δεν θα έπρεπε ποτέ να θαφτούν στα βάθη της μνήμης, να μας νανουρίσουν γλυκά ή να μας υπενθυμίσουν την ώρα της δράσης. Τρελές ιδέες. Πάντα θα υπάρχουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να διαλέξουμε ο καθ' ένας τη δική του. 

Εγώ έχω βρει τις δικές μου. Εκείνες που είναι πασπαλισμένες με τόση χρυσόσκονη ώστε μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν τη ζωή μου πιο λαμπερή, έστω κι αν αυτή η λάμψη δεν κρατήσει παρά για μερικές στιγμές. Εκείνες που κάνουν να φυτρώνουν φτερά στις πλάτες μου. Εκείνες που δεν θα με πείραζε και πολύ ακόμη κι αν με σκότωναν. Γιατί θα άξιζε. 

Εγώ έχω βρει τις τρελές μου ιδέες. Εσύ;

Μ.