Ούγκα ούγκα Λιάκο. Ούγκα ούγκα!

Γιατί αν είσαι άνδρας, βαρύς κι ασήκωτος, είσαι άνδρας βαρύς κι ασήκωτος. Κι αν έχεις εκρηκτικό ταμπεραμέντο, έχεις εκρηκτικό ταμπεραμέντο. Αυτά τα πράγματα δεν κρύβονται.

*Σημείωση: Το παρακάτω post περιέχει μερικές -αρκετούτσικες- κακές λέξεις, οπότε αν σοκάρεστε εύκολα μην το διαβάσετε.

Τι; Empty skies - Kosheen
Τα μάθατε, πιστεύω. Τα είδατε και τα ακούσατε ξανά και ξανά και ξανά. Στην εκπομπή του Παπαδάκη καλεσμένοι εκπρόσωποι διαφόρων κομμάτων -ανάμεσά τους και της χρυσής Αυγής, που αποφάσισε επιτέλους να βγει από την τρύπα της, στέλνοντας ως εκπρόσωπο το φωτισμένο πρωτοπαλίκαρό της, Ηλία Κασιδιάρη, τον μοναδικό που αν μη τι άλλο μπορεί να αρθρώσει τρεις προτάσεις χωρίς γαμοσταυρίδια (Κουτσουρεμένες προτάσεις; Ασύντακτες προτάσεις; Χωρίς περιεχόμενο; Το δέχομαι.).  
Μέσα σε μια συζήτηση, λοιπόν, -από αυτές τις γνωστές, τις πολιτικές, σε φάση "κυρία, κυρία, αν δεν τον αφήσετε να με αφήσει να μιλήσω θα αποχωρήσω!"- η Δούρου, από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αναφέρθηκε στη δίκη που εκκρεμεί σε βάρος του Κασιδιάρη. Ο Κασιδιάρης της πέταξε ένα ποτήρι νερό, γιατί δέχθηκε "προσωπική επίθεση". Η Κανέλλη φόρτωσε και πέταξε προς το μέρος του μερικά χαρτιά. Ο Κασιδιάρης, καθώς απειλήθηκε η σωματική του ακεραιότητα (από το φονικό όπλο Α4), άρχισε να μοιράζει σφαλιάρες και μπουνιές και να εκτοξεύει απειλές αρχικά στην Κανέλλη, ύστερα σε όποιον βρήκε στο διάβα του. -Το γιατί μη με ρωτήσετε. Υποθέτω δε θα είχε πάνω του το σουγιά.-
Οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, μάλλον, τα έχασαν· εξαιρουμένου, βέβαια, του Παυλόπουλου που συνέχισε να κοιτάζει ατάραχος το monitor μη τυχόν και τσαλακωθεί το καλό το πουκάμισο, με το μονόγραμμα (νιρβάνα αγόρι μου!). Έκτοτε η τύχη του Κασιδιάρη αγνοείτε καθώς το ένταλμα σύλληψης έχει ήδη εκδοθεί.
End of story.

Έχετε καταλάβει, φαντάζομαι, πως τρέφω μία ιδιαίτερη αδυναμία για τη Χρυσή Αυγή. Και, αυτός ο έρωτας, κρατάει χρόνια. Το τι συζητήσεις, αναλύσεις και καβγάδες έχω κάνει με εκπροσώπους της ή υποστηρικτές της, δεν είναι εύκολο να σας το περιγράψω. Για καλή ή κακή μου τύχη πάντα συζητούσα με άτομα τα νευρικά κύτταρα των οποίων ήταν ένα τσίκ μακριά από το να κηρυχθούν είδος υπό εξαφάνιση (αλήθεια, υπάρχει και άλλη κατηγορία ψηφοφόρων τους;)· έτσι, πέρα από τα "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" "Να τους γαμήσουμε να ξεβρομίσει ο τόπος" και τα "Ε ρε, ένας Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται" δεν μπορούσα να ακούσω πολλά και κυρίως να απαντήσω, καθώς η άνευ ορίων βλακεία μου προκαλεί τάσεις φυγής. 
Ε, λοιπόν, σήμερα, δεν μπορούσα να απέχω από αυτού του είδους συζητήσεις. Ακούγοντας τη μία παπάρα μετά την άλλη και κάνοντας τιτάνιες προσπάθειες να απαντήσω με επιχειρήματα και αφού επιστράτευσα όλη τη λογική που με διακατέχει, επιδόθηκα σε μία ατέρμονη προσπάθεια να "αποδείξω" τα αυταπόδεικτα. Άκουσα διάφορα χαριτωμένα, μεταξύ των οποίων:

"Ήταν στημένο. Λαϊκισμός εσχάτου είδους, για να ανεβάσει το ΚΚ τα ψόφια ποσοστά του". 
Λυπάμαι που θα στο χαλάσω, αλλά χέστηκα. Δεν υποστηρίζω την Κανέλλη και προφανώς απεχθάνομαι τον παλαιολιθισμό του κομουνιστικού κόμματος, επομένως αδιαφορώ και για τις όποιες μεθόδους χρησιμοποιεί προκειμένου να πάει από το 8.5 στο 9%. Αλλά, μεταξύ μας τώρα, πιστεύει κανείς ότι το ΚΚΕ, ένα κόμμα του οποίου μεγαλύτερος φόβος είναι μη τυχόν και πάρει μεγάλο ποσοστό και αναγκαστεί να αναλάβει ενεργό ρόλο στην πολιτική σκηνή, είναι ικανό να σκεφτεί κάτι τέτοιο; Και άντε και το σκέφτηκε, ποιον λόγο έχει να το κάνει; Έχει κάνει κατανοητό ότι το μοναδικό που θέλει είναι μία γωνίτσα και την γκρίνια του. Και έχει τον απαραίτητο αριθμό ψηφοφόρων για να το πετύχει αυτό.
Αλλά, ας πούμε, ότι είναι κάποιο κόλπο του ΚΚΕ, ας μου απαντήσει κάποιος πώς έγινε και ο αθώος και γλυκούλης Λιάκουρας έπεσε στην παγίδα...

"Τα ήθελε ο κώλος της Κανέλλη. Και λίγα τους έκανε. Τιμή και δόξα στον Ηλία Κασιδιάρη. Να παίρνουν σειρά και οι υπόλοιποι που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια, πολιτικοί και δημοσιογράφοι." 
Μα, εμφανώς, δέχθηκε επίθεση το παλικάρι! Απειλήθηκε η σωματική του ακεραιότητα από μερικά φύλλα εφημερίδας (ο ριζοσπάστης ήταν;) και έπρεπε να αμυνθεί. Ε και, αμύνθηκε. Δεν έχει σημασία που ήταν γυναίκα· αυτά είναι, άλλωστε, ψηλά γράμματα. 
Και εντάξει, ας πούμε ότι η Κανέλλη τα ήθελε γιατί "βλέπεις ότι ο άνθρωπος έχει νεύρα, γιατί επιμένεις;". Η Δούρου; Απειλήθηκε και από αυτήν η... ηθική ακεραιότητα του κυρίου όταν έκανε αναφορά στη δίκη που εκκρεμεί σε βάρος του; Συκοφαντία; Λασπολογία; Ντροπή και αίσχος (;;). 
Και ας πούμε, ότι θα τους "γαμήσουν" τους πολιτικούς που μας έφεραν ως εδώ, που μας κόβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, που επιβάλλουν χαράτσια και φόρους, που, που, που. Ας πούμε ότι θα "γαμήσουν" και τους δημοσιοκάφρους -κι ας ξεχνάς ότι λέγοντας "δημοσιογράφους" δεν εννοεί κανείς μόνο την Τρέμη, τον Πρετεντέρη και τον Χατζηνικολάου. Τι σε κάνει να πιστεύεις, αλήθεια, πως θα σταματήσουν εκεί; Χθες ήταν οι λαθρομετανάστες. Σήμερα οι αριστεροί. Αύριο;
Απλά θυμήσου ότι η καύλα του καθ' ενός είναι μυστήριο πράγμα. Και το πουλί, αν σηκωθεί, δεν πέφτει, αν δε γαμήσει.

"Δεν είναι η πρώτη φορά. Έχει σφάξει τόσο κόσμο. Γιατί σοκάρεσε;"
Δε σοκαρίστηκα. Ξέρω πολύ καλά τη σημαίνει Χρυσή Αυγή και ποια είναι τα κατορθώματά τους. Μα πάντα θα καταδικάζω τις πράξεις της. Είτε περισσότερο, είτε λιγότερο "σοβαρές"· είτε περισσότερο, είτε λιγότερο αξιόποινες. 
Ξέρω πως έχουν σφάξει εκατοντάδες κόσμου -ή μάλλον (λαθρο)μεταναστών- και πως έχουν παίξει ξύλο περίπου με τους τριπλούς, όμως αυτό δεν μου επιτρέπει -συνειδησιακά- να παίρνω αψήφιστα τέτοια περιστατικά. Κυρίως όταν διαπράττονται από μέρους εκλεγμένου βουλευτή του κόμματος, εναντίον άλλων, επίσης εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού. Δεν επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου στο πρόσωπο της Κανέλλη, ή της Δούρου. Ίδια θα ήταν η στάση μου κι αν ήταν ο Παυλόπουλος, ο Καρατζαφέρης ή ο Παπούλιας.

Το πιο άσχημο, όμως, το πιο εξοργιστικό και θλιβερό είναι ότι αυτά προφέρονταν από στόματα παιδιών δεκαοκτώ, δεκαεννέα, είκοσι χρόνων· παιδιών που έχουν βασίσει τις ελπίδες τους στη βία. Παιδιών που τους ψήφισαν και θα τους ψηφίσουν πάλι· όχι γιατί δεν ξέρουν -το "πρόσωπο του τέρατος" βγήκε πια στο φως-, αλλά για "να τους γαμήσουν", γιατί "δε σοκάρονται", γιατί έχουν συνηθίσει στη βία και δε νιώθουν πόνο.
Εν τω μεταξύ, ο άνδρας ο βαρύς κι ασήκωτος αναζητείται ακόμη. Διότι όπως κάθε άνδρας βαρύς κι ασήκωτο που σέβεται τον εαυτό του, τα "σπάει" και ύστερα φεύγει τρέχοντας, ξεχνώντας πίσω του μεγάλες απειλές και "υποσχέσεις". Όχι, όχι, δεν κατηγορώ την ελληνική αστυνομία για αυτό. Αντίθετα τη συμμερίζομαι και της συμπαραστέκομαι (νοερά) διότι καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να κυνηγάς το δικό σου παιδί, τον φίλο σου κι αδελφό σου. Είναι δυσβάσταχτος καημός, μωρέ.
Μ.

5 σχόλια:

  1. Τι τα σκαλίζεις μωρέ;;;ΆΣτα να πάνε όλα!!

    Σε χαιρετώ!!

    Ελπίζω να πήγες καλά στις πανελλαδικές!!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θέλω να τα σκαλίζω, αλλά πετάγονται συνεχώς μπροστά μου. :Ρ
      Καλησπέραα!

      Διαγραφή
  2. Χώσεεεε! Δεν εχω κάτι άλλο να πω, μόνο να συμφωνήσω μπορώ!
    Φιλιά!
    Ααα ναι... Και λυπάμαι που πέσαμε τόσο χαμηλά. Αυτό.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι, θυμώνω. Φουλ αρνητικά συναισθήματα γενικά.
      Φιλί και καλησπέρες!

      Διαγραφή
  3. κατ' αρχάς, να πω ότι διάβασα όλο το κείμενο, παρόλο το πόσο αργά διαβάζω. τόσο ωραίο που ήταν, με κράτησε σφιχτά, φαίνεται εγώ είμαι ο τύπος με την αλυσίδα δίπλα και δε μ'άφησε η αλυσίδα της γραφής σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή