The beautiful people.


"Hey you, what do you see? Something beautiful, something free?
Hey you, are you trying to be mean? If you live with apes man, it's difficult to be clean."

Αυτό το post διαβάζεται πολύ πολύ καλύτερα αν ακούς αυτό:
Γυναίκες και άνδρες. Έγχρωμοι και λευκοί. Χριστιανοί και αλλόθρησκοι. Straight, πούστηδες και αμφίφυλοι. Πλούσιοι και φτωχοί. Χοντροί και αδύνατοι. Χαζοί και έξυπνοι. Πρώην τρόφιμοι ψυχιατρείων και υγιείς. Ναρκοληπτικοί  και κανονικοί. Αλκοολικοί και εγκρατείς. Οροθετικοί και ακίνδυνοι. ΑΜΕΑ και αρτιμελείς. Ιδεολόγοι και συμβατικά δημοκρατικοί. Επαναστάτες και ρεαλιστές.

Μονάχα μερικές δεκάδες εισαγωγικά σημάδια χωρίζουν τους μεν από τους δε. Εισαγωγικά για να προσδώσουν στην κάθε λέξη την πραγματική ψεύτικη σημασία της. Εισαγωγικά για να σηματοδοτήσουν την υποκρισία μιας ολόκληρης κοινωνίας· κοινωνία που στηρίχθηκε στα εισαγωγικά της για να επιβάλει το σωστό και το δίκαιο. Καιρό τώρα, αιώνες τώρα. Κι έτσι κάπως οριοθετήθηκε το αφύσικο, το επικίνδυνο, το περίεργο, το λάθος, το «και μη χειρότερα», το «παιδί μου πρόσεχε με ποιους κάνεις παρέα». Κι έτσι κάπως οριοθετήθηκε το περιθώριο, η βία, ο φόβος.

Σε έναν παράλληλο σύμπαν η διαφορά δεν προκαλεί χλευασμό, οίκτο, φόβο, μίσος. Σε ένα παράλληλο σύμπαν καθ’ ένας είναι κύριος του εαυτού του· και καθ’ ένας αποδέχεται το δικαίωμα της επιλογής άκριτα. Γιατί σε έναν παράλληλο σύμπαν, είμαστε όλοι άνθρωποι. Και είμαστε τόσο διαφορετικοί. Και τόσο μοναδικοί. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν οι άνθρωποι είναι τόσο όμορφοι, τόσο ξεχωριστά όμορφοι…
Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν εγώ έχω γνωρίσει τέτοιους πανέμορφους ανθρώπους. Έχω γίνει φίλη τους και τους ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για τα χαμόγελα που μου χάρισαν, για τις στιγμές που μου πρόσφεραν, για τα μαθήματα που με δίδαξαν. 
Τους έχω ακούσει να μιλάνε σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και έχω δει τα μάτια τους να λάμπουν στα σκοτάδια. Τους έχω δει να ερωτεύονται παράφορα και τους έχω πετύχει να ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαγητό. Τους έχω ακούσει να κάνουν εμετό και τους έχω πετύχει να διαβάζουν βιβλία. Τους έχω ακούσει να μιλούν για παλιές ιστορίες γεμάτες σκιές και φαντάσματα και τους έχω δει  να ρουφούν τη λευκή γραμμή τους ένα καλοκαίρι δίπλα στη θάλασσα. Τους έχω πλησιάσει και μύριζαν οινόπνευμα και νικοτίνη και τους έχω προσέξει να αποφεύγουν να με αγγίζουν με πληγιασμένα χέρια, που είχαν αίμα. Τους έχω παρακολουθήσει να παλεύουν με τις ανύπαρκτες ράμπες για τα καροτσάκια τους και έχω τρέξει να τους βοηθήσω να ξεφύγουν από "ιδεολόγους" με σιδερογροθιές και όπλα.
Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν δεν φοβούνται να μιλήσουν γι' αυτά· και δεν ντρέπονται. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, εγώ είμαι μία από αυτούς και δεν φοβάμαι να μιλήσω γι' αυτό και δεν ντρέπομαι. 
Γιατί σε αυτό το παράλληλο σύμπαν είμαστε όλοι άνθρωποι. Άνθρωποι τόσο διαφορετικοί, όσο κανείς. Τόσο μοναδικοί, όσο κανείς. Τόσο όμορφοι, όσο κανείς.
Μ.

6 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με μία υποσημείωση μόνο πως οι προσωπικές μας επιλογές δε πρέπει να επιβάλλονται με κανέναν τρόπο στον άλλον!!:)

    Σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγκινητικό.
    Μπράβο σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο όμορφο θα είναι, αν τα παράλληλα σύμπαντα συμπέσουν και μας αγγίξουν βαθειά στην ψυχή οι διαχρονικά πανανθρώπινες σκέψεις σου!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως αν προσπαθήσουμε όλοι μαζί, καθ' ένας από λίγο, να καταφέρουμε να "αλλάξουμε τροχιά" σε αυτά τα παράλληλα σύμπαντα ώστε να έρθουν λιγάκι πιο κοντά μας;

      Διαγραφή